trzecią
schłodzoną porą roku
od
morza znowu gada wiatr
brzegiem
kobieta idzie przeciw
łzę suszy przemoknięty głaz
pamięć jej różą dziś przekwitła
może
już wczoraj tego nie wie
paciorki
wspomnień pogubione
w przypływie tango piekło-nieba
Co nam dane!?.
OdpowiedzUsuń... Przecież wszystko i tak przyjmiemy.
Co nam zabrano!?.
... Nie ważne!
Wieczność przed nami, znów nazbieramy.
Miłego wieczoru Alino i pięknego, spokojnego poranka : )
Mt.
O poranku Twoje myśli mają jeszcze ostrzejsze przesłanie prawd, które znamy, ale uciekamy od niech w "sztuczną' niepamięć - przecież ze świadomością, że nikt do tej pory - nieśmiertelny.
UsuńZostawiam gorącą kawę i życzenia - niech dzień będzie łaskawy i obfity w to, co miłe.
Dziękuję, T.M. :))