***
Noc, a ciebie jeszcze nie ma.
Świt, drzwi nie skrzypnęły.
Pełno słów schowała
do ciepłego serca,
żeby nie wystygły.
Przecież wrócisz.
Dzień w ruinach miasta
nie wymiata nadziei.
Doniczka wciąż w oknie
i firany rozsunięte.
Zabronione dźwięki fortepianu
odwagę szczepią przechodniom.
Rodzi się wiara w pokonanie.
Pamięć grzebie czas
Niezwyciężonych.
Dziś przez krzyż
w lesie ci postawiony,
przewrócony starością,
drugi raz umierasz.
Ostatnia łza rosi
twój i jej
kwiat niezapomnienia.
R., 28.08.2010
