Drzewostan

ostatni raz spojrzę słońcu w oczy

oślepiona wyciągnę gałąź w stronę

gdzie jeszcze będziesz stał

zapomniany dębie

podam zeschnięte słowa

pochwycisz

z wiatrem puścisz litery

jak prochy godne pamięci

na brzegu falą zdobionym

za lekkie na głębiny

skrzyć będą piany w promieniach

i śpiewy unosić

zostaniesz drzewem zmęczonym

mnie z klifu sztorm zabierze

łódź zagrodzi drogę wspomnieniom

R., 27.12.2014

O pamięci

pamiętasz
byłam wiosną

nie zapomnij
że później ciepłym latem

jesienną też zachowaj

wspomnieniem
pokornej chryzantemy
uległej zimnemu powiewowi
przemijania

w przestrzeni ziemi
która wabiąc

ułomną doskonałością
zostanie beze mnie
wyjałowiona z żalu

R. 02.12.2009

Ważenie

Żeś za krótkie, życie,
dotkliwie dowiaduje się ten,
komu dajesz znaki,
że jego wszystko
co do tej pory - niczym za chwilę.
Kto bez twojej zapowiedzi
dozna kresu...
szczęśliwszy może?

Ważysz dzień ostatni,

czy to w berka zabawa i na oślep

znaczona tajemnicą noc,

prosi do sinego tanga...

Żeś za krótkie, życie,

czy wiesz?

R., 09.12.2014

Twoja - moja dłoń

Twoja jesień głębsza,

wcześniejszymi dniami

przez życie prowadzona

w dojrzałość.

Moja - tylko lekko spóźniona,

w dorównaniu kroku.

Obie raz za osobno,

to znowu

niebezpiecznie blisko

niechcianego celu.

Jeśli dziś jesteś,

to na pewno jest cieplej...

A dzień

niech się dąsa chłodem.

W teatrze
kurtyna wciąż czeka,

widz życiem pasie oczy...                     

Pamięć-aktorka  - chimerna.
Nie może być winna scena,
gdy z opuszczeniem
zmierzyć się będzie trzeba
być może... mimochodem.

Zsuną się dłonie z naszych ramion.

R., 17.11.2014