przekornie

przygnałeś na złamanie drobnych gałązek

korytarzem po tobie wszystkie sumienia               

w próbach do obmycia win

kładą na fali grzeszne i niezasłużone

morze prycha zrozumieniem

w przestrzeni są błahostką

kroplą do życia przywołaną na chwilę

do zasuszenia gdy przewiewasz

mnie odsłoń kipiele

podtrzymaj w oglądzie dnia

wyrywając falom przekorę

w moczeniu bezbronnych wydm

nie dziś za tobą odlecę

czy wiesz

R., 20.02.2017

Zlicytowani

Dałeś się unieść

a potem zgubiłeś w czasie,

który nieokiełznany - mija.

Luty nie pamięta nowości zdarzenia,

że jesteśmy znów starsi.

Śmiech rozbrzmiewa radością podlany

i pokraczny w kręgach niezamarzniętej tafli.

Zimny wiatr ugina gałęzie drzew.

Kaczory i kaczki na stawach

dostają okruchy chleba.

Pytania klawiszami

białymi i czarnymi

wygrywają zaskoczenia.

Przeznaczenie

wykuwane niespodziewanym losem.

To nic, że nie chcesz pamiętać.

Jaźń pazernie upomina się o swoje

niczym znienawidzony poborca.

Żyjmy, żyjmy panowie i panie.

Jak,

jak...

R., 02.02.2011

w lesie

Wyrok zapadł, będziesz rozszarpana! - ale dano Jej wybór:
załatwią to szakale, hieny, mogą wilki.
Wybrała wilki.
Na pytanie - dlaczego, odpowiedziała:

zanim weszłam do tego lasu
widziałam wszystkie
świecące nocą ślepia drapieżników
wiedziałam że mogę spośród drzew
mchów zaczarowanych paproci
zawilców i leśnych ślimaków
naiwnych saren

ostrych jeżów
nie wrócić na polanę                                                                        
i tak prawie wszystko przeżyłam
kto wie może już jutro by mnie nie było
gdybym się bała

to nie zobaczyłabym
nie poczuła przedostatniego
uroku zapachu i ducha lasu

a tak to odejdę bogatsza w doznania

wybieram wilka
bo jest szlachetniejszy w urodzie
bliższy we wspólnym oglądaniu księżyca
budzi ludzką trwogę

szakal i hiena odrazę

R., 11.02.2013