odejście

bez śladu

między wierszami

każdy akcent do zgłoski

na zapłatę

R., 15.12.2016

o chłopcu który nie kłamie

dawnym wieczorem biegłaś

kokarda zsuwała się spiesznie

przeznaczenie w porę

spłoszyło zielone

dziś ufną

Nicolas

w rozpoznanych rewirach

prowadzi

przez wtedy nieznane

perłowa

rozpylasz ciepło

włosy tarmosi ci szept

przysięgam

po ostatni

https://www.youtube.com/watch?v=YKPdnr86rY8

R., 12.11.2016

Dobrze że jesteś

Potrzeba, która dziesiątkami lat we mnie... dziś wiem, że już nie doczekam powrotu. Na zawsze zostaję na rogatkach.

Jesteś - pragnieniem, masz brzeg

do którego cumą wracający rybak,

stopami myśli szalone

w potrzebie schłodzenia.

Tęsknotą, gdy statek do wyjścia.

Chlebem za powszednim

na podniebnych dźwigach.

Brzaskiem, zmierzchem

– powodem

do oświetlenia ramion,

nie, nie prostej suwnicy

- pracy, nadziei na trwanie.

W twoim posiadaniu ślimak,

wielkie koła na nim,

które wprost do portów.

Z niego wszystkie oczy

na dalekie wzgórza,

i bliżej, gdzie kontener

jeden na drugim i tak w górę.

Prom - którym w inny świat,

nieustraszeni płyną ludzie.

Jesteś pełna poezji,

nie tylko dlatego

tak bardzo cię potrzebuję.

Porwałaś mnie.

Chcę zostać w twoim tłumie

- teatrów, marin, szklanych parków,

ulic chowanych na noc

w gobelinowej chmurze,

nienaruszonych cmentarzy,

Gdynio.

R.,14.12.2016

ulotna

biegła bosa po grzbiecie kipieli

niejedyna nad gęstwą porostów

świt przed mgłami ją tulił niezbornie

drżała w chłodzie alkami płoszona

jakby znikąd krzyk doszedł szalony

rajski promień ktoś posłał za wodę

odleciała skrzydlata istota

pamięć o niej świadczona obolem

R., 12.12.2016

Zamknij wrota

Otwieram prawe skrzydło dębowych drzwi.

Ciągnę strudzona lewe.

Że ból i ponad siły? Nic to nie znaczy!

Dziś wchodzisz do nieba

i piekła posiwiałej duszy.

W niej słowo zaczarowane.

Niezdradzona głębina

tajemnicy - miłości, która była.

Świat obrazów umieszczonych

w ramach do niezapomnienia.

Sklepienia poświęceń

nazwanych później

przez obcych - bez sensu!

Tęsknota.

Nie, nie mów tak! Takiej nie znasz.

Nią nawet z tobą się nie podzielę.

Jest suknią. Odzieniem.

Przykrywa prawdy niewypowiedziane.

Zwiedzaj mnie.

Potem zapomnij tak,

jak się traci z pamięci

pierwszy strach.

I pomóż zamknąć

odczarowane wrota.

R., 19.12.2011

malowanie

malowanie

na przemian silnie i delikatnie

rozprowadzasz akcenty pędzlami

spragnione płótno chwyta wolę

nie broni układać się cieniom

przyjmuje mieszane kolory

one od teraz barwami

tworzysz

na świat przychodzą obrazy

pisanie

na przemian silnie i delikatnie

rozprowadzasz akcenty zgłoskami

spragniona kartka chwyta wolę

nie broni układać się rytmowi

przyjmuje mieszane rymy

one od teraz strofami

tworzysz

na świat przychodzą wiersze

R., 28.10.2016

w wieczór jedyne

wieczór z jedną niezapaloną lampą

stolikiem przy odsłoniętym oknie

niewiarą w noc taką jak u innych

strachem przed cieniem na ścianie

samotnym

filiżanka łyżeczki nie chce

nie potrzebuje słodyczy

która do dna wypita

nie istnieje

błaganie o sen bezbolesny

księżyc przyjmuje i gwiazda

która nie spadnie szczęśliwa

do stóp stęsknionych

gdy pragną i chcą

to nieprawda łzę ostatnią

z resztek prawd wymywa

drobiny złota oddania

zaległy w ukryciu

serce wybrane

ognikiem błędu szuka skarbu

przyokiennego nie chce

H., 19.02.2009