uniesienie

może stworzy się taka chwila

w mało odwiedzanej kawiarni

że w noc sylwestrową

przy stoliku usiądą dwie

obce sobie nostalgie

zegar w końcu wskaże

koniec

czy zobaczą się

sekundę wcześniej

na moment uniesień

północy zaczarowanej

w marzeniu

że podane dłonie

dusze im wypełnią

odnalezieniem

1211

ja tobie ty mnie

przyprowadzę ci na brzeg

wszystkie słowa spod przysięgi

latami do na zawsze zbierane

ty mi za to jeszcze raz

w bałwany spienisz fale

i słońce zawiesisz nad wydmami

wyrzucisz z rozpuszczonej dali

nieprzebraną nadzieję

na zapamiętanie

gdy się przesypię

zaklniesz

kamieniem przy tobie zostanę

po dokochanie

niespełnienie

z któregoś boku

patrzę na smutek

jaźń skrzeczy

podpowiada

sama muszę przeżyć

poskromione marzenia

nie za wysoko mierzą

droga od jutra dłuższa

w wypatrywaniu cudu

noc udaje dobre ciepło

dzień tę samą nieprawdę

o życiu powtarza

boli niedolą żebraczą

813

w pogodzeniu

wcześniej

przed tobą
może nieco później
pójdę śladem
po którym podniosą się trawy

takie życie
wpisane stanowczo
w zapomnienie
zranione czynami
zaniechaniem dotykania piękna

713