miłości
nie zamówisz
w
serce się nie wepnie
udając
że wciąż jest
na
fali pragnień się unosi
nierozstrzygnięte
pytanie
kto
szczęśliwszy
ten
przed którym ona
czy
gdy już za nim
kto
głowy nie stracił wie
że
każda niewieczna
309
ten wiersz umieszczony na stronie www.wiatrslow.pl
OdpowiedzUsuńzamieszczam teraz - tak jakoś?
tam gdzie odejdę
nie spotkam już nic
ni pragnień ni marzeń
zostanie las sosnowy
owiany wiatrem
dolina miłości
będą trwać
upadać i rodzić od nowa
w płaszczu pełnym kwiatów
jeszcze dziś po deszczu
co spłukał kurz
tulą się wspomnienia
tam gdzie odejdę
zostanie świat
i życie
Tak, tam masz poezję pisaną latami, niejednokrotnie inspirowaną kolejnymi przyjaźniami, przeżyciami wyznaczonymi wojną, później życiem, które się toczyło nie szczędząc niepowodzeń.
Usuńwśród pragnień
OdpowiedzUsuńprawda ostateczna
nie jest wieczna!
https://hebanowedni.wordpress.com/
Zajrzałaś... bardzo mnie ucieszyłaś.
UsuńDziękuję za pamięć.
Muszę postawić kawę z takiej okazji.
I życzyć Ci szczęśliwych przeżyć.
Alinko.
OdpowiedzUsuńdostałem Twój przemiły komentarz na blog do posta "jeszcze trwam" Blog ten już nie aktualny.
Teraz jest ten który wyświetla ikona "rysio" przy tytule komentarza u góry.
Ale to tylko info
pozdrawiam gorąco
Rysio, ale wstawiłam właśnie na ten, który klika się "Rysio wprost z Twojego tu komentarza.
UsuńNa tamtym mógł być jakiś starszy.
Jeszcze raz dziekuję Ci za pamięć.
Czyli rację mają ci, którzy mówią: cieszmy się każdą chwilką. Żadna nie będzie wiecznie trwać, nie wróci gdy przeminie zatem tylko tu i teraz ma sens i smak.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
UsuńCi co mówią - mają raję.
Ale my, którzy powinniśmy tak robić, jakoś nie możemy wykonać tej prostej, zdawałoby się oczywistości. Nawet nie szukam odpowiedzi na pytanie - dlaczego, bo nie ma oczywistej odpowiedzi.
ale to, że zaraz będzie kawa, to pewność :)
Udanego, pogodnego dnia, LE.
Siedzę zamknięty w swojej komnacie
OdpowiedzUsuńChwytam przez okno promień słońca
Wyczuwam jeszcze ciało
Poruszam palcami
Żyję
Na komputerze odtwarzam
Naszą podróź, nasze spojrzenie na świat
Ze zdziwieniem pytam tu byłem?
Wokół znajome meble
Łóżko do dziwnych snów
Tak sobie myślę
Szkoda odejść w nicość
Za mną dziewięćdziesiąty rok życia
Szkoda, że nie ma nieśmiertelności
Nie wierzę w boga, ale kto to ułożył?
Alinko
OdpowiedzUsuńpodaj mi dokładny adres
może wyślę Ci jakąś płytę
o ile chcesz...