A inni śpią

Na śnieg, który tylko postraszył, że już będzie padał i padał, z wysokiego nieba leci deszcz. To co może wypełniać człowieka… jeśli tak samo na brzegu zatoki, na ulicy,  na polu przylegającym do miasta.

A rybak musi wypłynąć, listonosz trafić kartką świąteczną do skrzynki którą obszczekuje pies… lekarz w karetce pędzącej na sygnale nie może bać się gołoledzi… starucha poczłapać do sklepu, bo też chce wierzyć, że stać ją, żeby jakoś te święta…

W końcu zapadnie noc i wcale nie będzie się wysilać, żeby wszystkim przynieść kojące sny.  Nie ma takiej potrzeby, nie ma w tym interesu. Jest czarna, więc i tak nikt nie będzie widział czy wstydzi się egoizmu z którym jest jej tak dobrze.

Nie bądź mi nocą… możesz zawołać. Tylko po co… Echo przybiegnie od grubego muru i obejmie jak zmoczona deszczem koszula. Będzie jeszcze trudniej a żal… tylko spęcznieje.

Zostaną oczy – wypatrujące ciepłej plamy na ukrytej w mroku ścianie.

Minuty… minuty… minuty…

To noc, teraz do przyjaciół się nie dzwoni…  

Kiedyś po północy rodziły się słowa. Gdzieś uciekły i nie wracają. Tłumaczą, że lepiej im milczeć.

Deszcz na śniegu…

Minuty…