piątek, 9 stycznia 2015

(-) jeszcze mi nie uśnij





wiejesz  zamierzoną mocą
nie zapominasz o skale
wyrywającej sobie ramiona
kiedy chce sięgnąć nieba
wyobrażonego niezjednanym bólem
z  mało dokładnego zapisania czasu
gdy odchodzić trzeba

przedtem zostawić
wszystko co drogie
albo cenniejsze w umyśle
wystawione na aukcji
porzucania ziemi

darowany dzień
rozmywa znaczenie
poszukuje sensu
pokonanej siły
zniszczenia wszystkiego
z wypełnienia wyprawy
do wnętrza

tam zdumienie
potłuczone lustra
zatrzymane zegary
krzyk w pojęciu
gwałtem  powstałych obrazów
dotychczasowego piękna

inne wpisuje w pamięć
przedostatnie sumienia

strach przed ścianą
w którą trzeba
tłuc bezbronną głową
nie wołać o pomoc

jeszcze mi nie uśnij
jeszcze nie
jeszcze wiatru słuchaj
krucha skało
jeszcze





R., 01.01.2011

4 komentarze:

  1. jeszcze nie uśnij
    bo sen przenosi w przeszłość
    zamkniętą w skale
    w blaskach nocy fali morza
    odrzuca rzeczywistość
    i to co drogie, cenne
    realne
    a mnie już tylko został
    darowany dzień
    i resztka wiatru za oknem
    i lęk przed nicością
    wszystko co niesie ten dzień
    jest życiem
    dobrym i złym
    tajemniczym, niezbadanym
    ale jest życiem
    bólem i pieszczotą marzeń

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rysio, tak zbieramy do skarbony życia te darowane dnie, zbieramy... aż w jakiejś godzinie wszystko się rozpłynie w przeznaczeniu.
      Dziękuję za wiersz, za pamięć i pozdrawiam Cię, ciepło :)

      Usuń
  2. Zdawać by się mogło: skała, to opoka, na której można się oprzeć a tu i ona zawodzi...
    Wiesz co? Trzeba wspiąć się na skałę i spojrzeć w dal tak daleko, jak tylko to możliwe. Później uwolnić myśli, niech lecą, gdzie zechcą. One wrócą a wówczas trzeba ich posłuchać. Jestem pewien, że przyniosą garść dobrych nowin, z których można zaczerpnąć to, co nas wzmocni, oddali szarość i przygnębienie, pozwoli na prozaiczną czynność powrotu do siebie pod pretekstem wypicia herbaty, którą zostawił wędrowiec ELP.
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wędrowcze, jak miło, że obrałeś dobrą drogę i trafiłeś wprost do... :)
      i udzieliłeś rady, która powinna być kanonem. Jest jednak - niestety - i skala o której mówi wiersz nie dala rady, rozpadła się i tylko niezapomnienie daje Jej drugie życie.
      Pozdrawiam Cię, życzę dobrego popołudnia i takiegoż wieczoru, a nocy nie bój się :)

      Usuń